JODAN Paweł Piotrowski

Jodan Aikido jest klubem sztuk walki założonym wiosną 2011 roku z inicjatywy Pawła Piotrowskiego. Pierwsza sekcja powstała przy Szkole Podstawowej nr 10 na warszawskiej Ochocie. Poza klasycznym Aikido prowadzone są również zajęcia dla dorosłych, opierające się na technikach pochodzących z innych, bardziej kontaktowych sztuk walki, jakMuay Thai, Krav Maga, czy Karate.

Oobecnie prowadzone są zajęcia koedukacyjne dla dorosłych i młodzieży oraz zajęcia AIKIDO DLA DZIECI. Podczas treningów dla dzieci szczególnie duża waga przykładana jest do ćwiczeń ogólnorozwojowych, poprawiających kondycję i zdrowie. Zapisy trwają cały rok – każdy może dołączyć w dowolnym terminie.

Dzieci podczas treningów przede wszystkim dobrze się bawią, rozwijając przy okazji zarówno sprawność fizyczna jak i koordynację. Duże znaczenie dla trenera ma wytworzenie przyjaznej atmosfery w grupie - równie ważna jak sprawność fizyczna jest koleżeńskość ifair play. Dzieci uczą się, że jedynie wspołdziałając są w stanie osiągnąć cel.

Aikido jest sztuką walki bez walki. Głównym założeniem jest wykorzystanie siły przeciwnika przeciwko niemu samemu. Dlatego też podczas treningów nie ma żadnego rodzaju konfrontacji czy pojedynków - techniki Aikido służą tylko i wyłącznie samoobronie. Z tej filozofii wynika też brak technik ofensywnych, jak kopnięcia czy uderzenia - Aikidoka pozostaje w harmonii z naturą, jego ruchy są płynne i pozbawione agresji.

Nawet najmłodsi odnajudują się podczas zajęć. Starsze dzieci pracują nad doskonaleniem technik i osiągniem kolejnych kyu - stopni, marząc o hakamie (szerokie, zazwyczaj czarne spodnie, oznaczające w Aikido stopień mistrzowski). Młodsi świetnie się bawią podczas gier i zabaw ruchowyc powoli wprowadzających w świat Aikido, a jednocześnie rozwijających ciało i umysł.

Twórcą AIKIDO jest o'sensei Morihei Ueshiba, który na przełomie XIX i XX wieku skodyfikował znaną nam dziś sztukę walki. Mimo pozornie krótkiego rodowodu korzenie Aikido sięgają daleko w przeszłość. Rzuty i dźwignie wywodzą się z na poły mitycznego Aikijuitsu - sztuki walki mającej umożliwić wysadzonemu z siodła i pozbawionemu miecza samurajowi przeżycie. To też jest powodem faktu, iż duża część dźwigni zakładana jest na nadgarstek czy palce - jedyne część ciała nie zakryte zbroją. Techniki poruszania się oraz walki bokkenem (drewniany miecz treningowy) wywodzą się z tradycyjnej japońskiej szermierki - kenjuitsu, natomiast walkajo (drewniany kij) oparta jest na walce samurajską włócznią yari

Aikido, jak żadna inna sztuka walki kladzie nacisk na rozwój duchowy ucznia. Równie ważne co doskonałość techniczna są kwestie etyczne i moralne. Uczeń cały czas czuje odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka - zarówno partnera podczas treningu, jak i podczas realnej walki. Twórca Aikido powiedział, że jego celem nie jest nauczyć ruszać ciałem, lecz ruszać głową.

Obecnie Aikido uprawiane jest na całym świecie, w ramach kilkunastu szkół o mniej lub bardziej praktycznym nastawieniu. W dużej mierze to, co było pierwotnie sztuką walki spełnia rolę rekreacyjno-zdrowotną, swoistej gimnastyki. Niemniej jednak pozostaje jedną z niewielu sztuk walki dostosowaną do konfrontacji z wieloma przeciwnikami naraz. Na poziomie mistrzowskim możliwa jest obrona bez powodowania stałych obrażeń u agresora, a efektywność poprawnie wykonanych technik nie zależy od masy ani wzrostu. I nie bez kozery zwana jest sztuką walki dla gentlemanów - mistrz Aikido otoczony przeciwnikami jest jak tancerz wśród szarpanych wiatrem liści.